Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

ΛΕΥΚΟ ΣΟΣΟΝΙ

Έβαλες λευκό σοσόνι
τώρα στα γεράματα
και σαν βγήκες απ'το σπίτι
έβαλες τα κλάματα
θέλεις πάλι ν'αντικρίσεις
την παλιά σου την ζωή
όμως στο νερό που τρέχει
δεν υπάρχει επιστροφή
πήρες δρόμους κάποια νύχτα
τα σοκάκια  τα στενά
ψάχνεις μ' αγωνία πάλι
την παλιά σου γειτονιά
μα εκείνη δεν υπάρχει
σου την κάψαν τα παιδιά
καθώς 'παίζαν με μολότοφ
να ζεστάνουν την χαρά
απ' τις τόσες σου αγάπες
ούτε μια δεν στέριωσες
οτι είχες και δεν είχες
σε μια νύχτα το'δωσες
μείναν μόνο αναμνήσεις
στο συρτάρι του μυαλού
πάρτες τώρα απ'το χέρι
για να πάτε κάπου αλλού.

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

ΟΙ ΡΟΓΕΣ ΣΤΑ ΒΥΖΙΑ ΤΗΣ ΤΖΟΥΛΙΑΣ

Έχουν περάσει δυο η τρία χρόνια,αν θυμάμαι καλά,απο το πρώτο εκείνο περιβόητο πορνό ντι-βι-ντι της τζούλιας.Το θέμα όπως ήταν φυσικό ξεχάστηκε σιγά-σιγά,αφού έφαγαν όλοι απο ενα κομματάκι τηλεθέασης.Προχτές όμως άκουσα τυχαία δυο πιτσιρικάδες να τσακώνονται για το ποιός έχει δει το τελευταίο της.Έχω δεί το τέσσερα,έλεγε ο ένας.Έχω δεί το πέντε,έλεγε ο άλλος.Έγω εχω δεί με τους μαύρους,είπε ο πρώτος ξανά.Εγώ έχω δεί και με τους μαύρους και με τους άσπρους,απάντησε ο δεύτερος.Η διαφωνία συνεχιζόταν ενώ μπήκαν και άλλοι στην συζήτηση ο καθένας με την γνώμη του.Άιντε,σκέφτηκα,εγω πόσο πίσω εχω μείνει ακόμη στο πρώτο είμαι.Θα έχει τρελή μάσα για να συνεχίζεται η ουρά των αριθμών,σκέφτηκα.Ποιός ξέρει μπορεί και να τα εκατοστήσει.
Όμως το φαινόμενο τζούλια δεν είναι αποκλειστικότητα των χρόνων που διανύουμε,πιστεύω όλες οι εποχές είχαν την τζούλια τους.Εγω θα σας γράψω για την κάποια τζούλια του μεσαίωνα,όπως την είδε με τα δικά του  μάτια ενας ποιητής της εποχής εκείνης.


                       ΟΙ   ΡΏΓΕΣ  ΣΤΑ   ΒΥΖΙΑ   ΤΗΣ   ΤΖΟΥΛΙΑΣ
            
                Έχετε δεί με άφατη ευχαρίστηση
                κόκκινο ρόδο να προβάλλει μέσ' απο άλλο άσπρο;
                Η πάλι,ενα κεράσι τρισευλογημένο
                σε ενα κρίνο μέσα;Εκεί μές στήν καρδιά του;
                Η προσέξατε ποτέ την λάμψη
                που βγάζει μια φράουλα πνιγμένη μέσ'την κρέμα;
                Η να'δατε  ποτέ σας να κοκκινίζουνε ρουμπίνια
                μέσ' απο εξαίσια,ξωτικά,θαμπά μαργαριτάρια;
                Έτσι που λέτε,κι ίσως ακόμα πιο πολύ
                της Τζούλιας αστράφτει η ρόγα πάνω στο βυζί.

                     ROBERT  HERRICK    [1591-1674]

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΚΟΥΙΖ

Βρείτε ποιός συγχωριανός μας έχει γράψει τούς παρακάτω σατυρικούς στίχους και κερδίστε...........ικανοποίηση.

                               Ο ΜΗΝΑΣ   ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ

                            Είχε ο μήνας δεκατρείς
                            καταραμένη μέρα
                            στην καλαμιά που έδεσες
                            τον γάιδαρο,πατέρα

                            οι λύκοι τον εφάγανε
                            εκεί στήν αναπλιώσα
                            στούς γύφτους δεν τον πούλαγες
                            πατέρα,όσα κι όσα

                            τώρα τον άδικο χαμό
                            κλαίνε κόρη και μάνα
                            του γαϊδουριού απέμεινε
                            μόνον η καπιστράνα.

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

ΓΑΜΠΡΙΕΛΑ ΟΥΣΑΚΟΒΑ Η ΦΡΥΝΗ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ

Τον Αύγουστο συμπληρώνονται 20 χρόνια απο την δολοφονία της Γαμπριέλα Ουσάκοβα,της πιο παλιάς και διάσημης εταίρας μετά τον πόλεμο.Γεννήθηκε το 1916 στήν Ρωσία και είχε ρίζες απο την δυναστεία των Ρομανόφ.Μετά την επανάσταση των μπολσεβίκων κατέφυγαν οικογενειακός στην Ελλάδα.Απο πολλή μικρή μπήκε στο επάγγελμα λέγοντας οτι έτσι εγενήθην.Στην κατοχή έβγαινε με ιταλούς και γερμανούς αποσπώντας τους μυστικά τα οποία έφταναν στην αντίσταση.Για αυτήν της την δράση αργότερα τιμήθηκε απο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ταυτόχρονα γινόταν η πρώτη εταίρα που περνούσε επίσημα την πόρτα του προεδρικού μεγάρου.Μετά την κατοχή συνέχισε το επάγγελμα της ανοίγοντας σπίτι στην οδό Μάρκου Ευγενικού 14.Απόκτησε τεράστια περιουσία με πάρα πολλά ακίνητα στην κατοχή της.Όμως μέσα στο δύσκολο αυτό επάγγελμα δεν έχασε την ανθρωπιά της,αντίθετα υπήρξε γενναιόδωρη και πονετική.Δεχόταν ανθρώπους με κινητικά προβλήματα και φτωχούς φαντάρους,πολλές φορές έναντι μικρής αμοιβής.Η ίδια έλεγε οτι ποτέ δεν ξάπλωσε με άνδρα χωρίς πληρωμή.Στην φιλανθρωπία της καταμετρώνται 20 ορφανά τα οποία μεγάλωσε και σπούδασε.Υπήρξαν και πολλά άπορα κορίτσια τα οποία και προίκισε.Τον Αύγουστο του 1991 στίς 25 του μήνα βρέθηκε στραγγαλισμένη στο σπίτι της,ήταν τότε 75 ετών.Η δολοφονία της δεν εξιχνιάστηκε λόγω έλλειψης στοιχείων.Η μια άποψη είναι οτι την στραγγάλισαν Αλβανοί κακοποιοί και η δεύτερη οτι δολοφονήθηκε επειδή είχε στην κατοχή της πολλά ακίνητα τα οποία εποφθαλμοποιούσαν  κάποιοι.Αυτή ήταν περιληπτικά η Γαμπριέλα Ουσάκοβα που κυριαρχούσε στόν χώρο της για δεκαετίες.
Kαθώς έγραφα τα παραπάνω θυμήθηκα ενα παλιό τραγούδι,νομίζω το έλεγε η Πόλυ Πάνου.
Ελεγε μια στροφή,μα απο την κόλασή μου σου φωνάζω                      
                              κόρη σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω .                                                                     
                            
        Ο ΕΡΩΤΑΣ

Εσυ που έκανες τον έρωτα επάγγελμα
και ύψωσες τα στήθη σου ενάντια στους νόμους
πόσες φορές σε άπειρους έδωσες το διάγγελμα
κάτω απ τα αστέρια στους λερωμένους δρόμους
έλεγες οτι το'κανες γιατί έτσι γεννήθηκες
μα ξέρουμε πως ήτανε έργο κοινωνικό
κι αν σας ονόμασαν ιερόδουλες κι ανήθικες
ήταν γιατί προσβάλλατε το σάπιο τους μυαλό
εσείς φυλλομετρήσατε το αντρικό το σώμα
και πάνω του διαβάσατε κάθε βασανισμό
και με τα ακροδάχτυλα το νιώσατε ακόμα
και το κορμί σας βάλσαμο μαζί και γιατρικό
στις κάμαρες τις σκοτεινές τις μισό-φωτισμένες
πόσα κορμιά δεν γδύθηκαν διάσημα και μη
κι αν σας σταμπάρουν οι ντροπές για φτηνό-πληρωμένες
ξέρω δεν έχει αγορασμό εκείνη η στιγμή
πόσες γυναίκες σήμερα που είναι μεστωμένες
δεν θα 'θελαν να είναι σκιά σε καλντερίμι
σαν ακουμπάνε αρσενικό να τάζουν πυρωμένες
να τρέχει για τον έρωτα ο νους σαν το αγρίμι.


                 30-8-1991

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ

Έμαθα κάποτε απο άνθρωπο σοφό
ότι ενα παιδάκι ερωτεύτηκε το πιο λαμπρό αστέρι.
Για να το φτάσει όμως καθώς πηδούσε στο κενό
τη λίγη πίστη του άφησε να φύγει απ'το χέρι.

Πεσμένο το μαζέψανε απο ενα δρόμο σκοτεινό
το σκοτωμένο του κορμάκι κοίταζαν κουνώντας
                                                      λυπημένα το κεφάλι.
Κρίμα ψιθύρισαν το καημενούλι ήταν τρελό
αρχίζοντας την κριτική ξεχνώντας το δικό τούς χάλι.

Μα ξάφνου παραμέρισαν γιατί έφτασαν οι γονείς
έσκυψε ο τραγικός πατέρας πάνω στο παιδί του.
Εγώ είμαι υπεύθυνος αλλά μετά και 'σείς
που λείπαμε και κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί του.

Η μάνα στύλωσε τα μάτια στήν ανάσα του Θεού
μια αμαρτωλή,Κύριε,είμαι δυστυχισμένη
μη με λυπάσαι άσε με στήν κρίση του οργισμένου σου λαού
αφού ποτέ δεν το'μαθα αρκετά να σε πιστεύει.

Κοντά μου της απάντησε εκείνο ήθελε να το πάρω
για να αποκτήσει ολα τα αστέρια που επιθυμεί
και σείς παράδειγμα να γίνεται για κάποιον άλλο
που θα'χει περισσότερη ανάγκη πάνω στη γή.

Το παρόν ποίημα ανήκει στήν αγαπητή φίλη Καλλιόπη Τσική απο την Ν.Υόρκη.
Το καλοκαίρι κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική συλλογή της με παραμυθοποιήματα
για μικρά και μεγάλα παιδιά.Έχει τίτλο ΤΟ ΑΔΙΑΒΑΣΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
και είναι αυτοχρηματοδοτούμενη έκδοση.Όποιον ενδιαφέρει μπορούμε να το βρούμε.
Ένα βιβλίο ξεχωριστό που βλέπει τα παραμύθια με απλό λόγο αλλά και πολλή ποιητική ματιά.

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ

Τα κανάλια του Άμστερνταμ ξεχείλισαν
και γέφυρες γκρεμίστηκαν
στίς όχθες του Άμστελ ποταμού.
Μετρά η φρίκη πτώματα
κι αναρωτιέται ο καθείς
αν είναι της κολάσεως
τούτος ο εφιάλτης.
Σ'ένα πεζούλι μια γριά
σταυροκοπιέται μόνη
στηθοκοπιέται ωσάν τρελή
στη παρακάτω φράση :
<<Τα μάτια μας τα βγάλαμε
οι Ολλανδοί μονάχοι
σαν γράψαμε με κομπασμό
τον κόσμο έφτιαξε ο Θεός
και μείς την Ολλανδία.
Μα τα κανάλια του Άμστερνταμ
ξεχείλισαν
και ήταν ανθρώπου χέρι>>.

Το παραπάνω ποίημα ανήκει στήν τέταρτη ποιητική συλλογή
της καλής μου φίλης Κωνσταντίνας Τσαφαρά απο τα Σπάτα.
Ο τίτλος της συλλογής είναι Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΩΝ ΚΟΧΥΛΙΩΝ
απο της εκδόσεις ΔΡΟΜΩΝ το 2009.
Είχαν προηγηθεί οι ΠΙΝΕΛΙΕΣ το 1993,ΑΟΡΑΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ
το 1998 και ΚΟΚΚΙΝΗ ΒΑΡΚΑ το 2006
Έχει βραβευθεί  απο τον φιλολογικό σύλλογο Παρνασσός για την
ποιητική της συλλογή ΑΟΡΑΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ.

Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΩΝ ΚΕΔΡΩΝ ΤΟΥ ΛΙΒΑΝΟΥ

Μωρό κρατώντας στήν αγκάλη μια γυναίκα ζήτησε.
Μίλησέ μας για τα παιδιά.
Κι εκείνος αποκρίθηκε.
Δεν είναι παιδιά σας τα παιδιά.
Γιοί και κόρες είναι της λαχτάρας της ζωής για τη ζωή.
Τα βοηθάτε να 'ρθουν στη ζωή,αλλά δεν έρχονται απο εσάς.
Ζουν μαζί σας,αλλά δεν σας ανήκουν.
Δώστε τούς την αγάπη σας,όχι τις ιδέες σας.
Τις δικές τούς ιδέες έχουν.
Στεγάστε το σώμα τούς,όχι την ψυχή τούς.
Η ψυχή τους ενοικεί στόν οίκο του μέλλοντος,εκεί που δεν
μπορείτε να πάτε μήτε στα όνειρά σας.
Προσπαθήστε να τους μοιάσετε,μη θέλετε να σας μοιάσουν.
Η ζωή πίσω δεν τραβά,δεν σταματά στο χθες.
Εσείς είστε τα τόξα.Απο σας θα πετάξουν μπροστά
τα παιδιά σας σαν βέλη ζωντανά.
Ο τοξευτής κοιτάζει το στόχο πάνω στο μονοπάτι του άπειρου.
Σας λυγίζει δυνατά,για να φύγουν γοργά και μακριά τα βέλη του.
Δεχτείτε χαρούμενα το λύγισμα στο χέρι του τοξευτή.
Εκείνος αγαπά τα βέλη που τοξεύονται,αγαπά όμως
και το δυνατό το τόξο.

Απο το βιβλίο του Καλίλ  Γκιμπράν ο Προφήτης.

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Τ0 ΑΝΑΚΑΤΕΜΑ ΤΩΝ ΣΤΙΧΩΝ

ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ.Φάτσες τραβηγμένες απ' τις τανάλιες ενός άγριου χαμόγελου.
ΣΥΜΠΛΗΡΏΝΩ.Και εμείς τραβηγμένοι πέρα απ'τα οριά μας με πείσμα να επιμένουμε να ζούμε.
ΑΦΟΙ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑ.Και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω.
ΣΥΜΠΛΗΡΏΝΩ.Θα αντέξουμε γουρούνια παραπάνω απ'οτι νομίζεται,δεν θα πεθάνουμε.
ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ.Τα μάτια μας θα ζούνε και μετά τον θάνατό μας για να κλαίνε.
ΣΥΜΠΛΗΡΏΝΩ.Η εκδίκηση μας θα ζει και μετά τον θάνατο των απογόνων σας.
ΕΛΥΤΗΣ.Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.
ΣΥΜΠΛΗΡΏΝΩ.Δεν έχουμε τίποτα άλλο να δώσουμε για σας,ούτε αίμα ούτε ιδρώτα.
ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ.Θάβουμε τούς νεκρούς μας με το στόμα ανοιχτό,οι νεκροί μας πεινάνε ακόμα.
ΣΥΜΠΛΗΡΏΝΩ.Κι εμείς σαν νεκροζώντανοι πεινάμε για ζωή και μας ταΐζετε θάνατο.
ΦΡ.ΒΙΓΙΌΝ.Σε λάκκο από κάτουρα κι ασβέστη εκεί να λιώσει το κορμί σας.
ΣΥΜΠΛΗΡΏΝΩ.Θα λιώσει η φαντασία μου μέχρι να βρω βασανιστήριο για τα εγκλήματά σας.

                       Φτωχάμοιρε λαέ,της προδοσίας διδαχοί σου οι πρωτάτοι.
                       Είναι ψηλά,δεν τούς φτάνουν τα βόλια σου,πως θέλεις
                       να τούς φτάσουν της μούσας τα φτυσίματα.

                                   Κ.ΒΑΡΝΑΛΗΣ

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΕΝΕΚΕ ΕΛΓΙΝ ΣΤΟ ΚΑΘΑΡΜΑ ΑΒΒΑ ΦΟΥΡΜΟΝΤ

Τα τελευταία τριάντα χρόνια το όνομα του ξεφτίλα λόρδου Έλγιν ακούστηκε άπειρες φορές με αφορμή τον αγώνα που έχει ξεκινήσει για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα.Αν και ποτέ δεν πρόκειται να μας επιστραφούν,κατά καιρούς γίνονται κάποιες απελπισμένες προσπάθειες.Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν για ένα γαλλικό τομάρι που έδρασε γύρω στο 1730 στην Μάνη και στην περιοχή της αρχαίας Σπάρτης.Χίλιες φορές χειρότερος και καταστροφικός από τον Έλγιν.
Γεννημένος το 1690,διδάχθηκε την ελληνική,την εβραίικη,και την συριακή γλώσσα.Κατόπιν το 1720 χειροτονήθηκε κληρικός και στην συνέχεια έγινε καθηγητής συριακής στο γαλλικό κολέγιο.Καθώς και διερμηνέας στην βασιλική βιβλιοθήκη.Τον Φεβρουάριο του 1728 μαζί με τον ανιψιό του φτάνουν στην Κωνσταντινούπολη προκειμένου να εφοδιαστούν με ειδικό φιρμάνι από τον σουλτάνο Αχμέτ τον Γ'.Αυτό του έδινε το δικαίωμα να ερευνήσει και να μελετήσει όσους αρχαιολογικούς χώρους ήθελε στην επικράτεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.Τον φουρμόντ έστελνε στήν Ελλάδα ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο ΙΕ,καλός μπινές κι αυτός,με την εντολή να συλλέξει χειρόγραφα και αρχαιότητες,που θα ήταν εύκολο να μεταφερθούν στο Παρίσι.Με αυτόν τον τρόπο έγιναν τρανά πολλά μουσεία και βιβλιοθήκες στην Ευρώπη αλλά και στην Αμερική.
Πρώτος σταθμός του Γάλλου ιερωμένου ήταν η Αθήνα όπου και διέμεινε πέντε μήνες,κατόπιν πέρασε στήν Πελοπόννησο.Αφού ξεσήκωσε οτι μπορούσε απο την Κόρινθο,την Αργολίδα,την Αρκαδία και την Αχαία κατέληξε στήν Μεσσηνία.Είχε μαζί του το μουσουλμανικό φιρμάνι επειδή όμως στην Μάνη υπήρχαν δυνατοί καπεταναίοι,σκέφτηκε οτι θα ήταν καλύτερο να τούς καλοπιάσει.Τούς έστειλε λοιπόν ενα γράμμα αν μπορούσε να επισκεφτεί την περιοχή τους και εκείνοι τον δέχτηκαν.Κρατώντας τον Παυσανία στο χέρι δήλωνε λάτρης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού,έτσι τον καλοδέχτηκαν και του έδωσαν το ελεύθερο να κινείται όπου θέλει.Έφτασε στόν Μιστρά και ξεκίνησε το ψάξιμο.Σε ενα μεσαιωνικό τείχος ανακάλυψε ενεπίγραφες αρχαίες πλάκες και αμέσως προσέλαβε εργάτες και άρχισαν το ξήλωμα.Έπειτα ανακάλυψε στο τείχος των Παλαιολόγων είκοσι ενεπίγραφους λίθους οι οποίοι είχαν την ίδια τύχη,τώρα οι εργάτες που είχε μισθώσει έφταναν τούς πενήντα.Επί 53 συνεχώς ημέρες δέν άφησε στήν κυριολεξία λίθον επί λίθου,στον Μιστρά,στήν Σπάρτη και στις Αμύκλες.Σκάβοντας και γκρεμίζοντας ανακάλυψε περί τις 300 επιγραφές τις οποίες αντέγραψε και διάφορα ανάγλυφα,αναθήματα και μικροτεχνήματα τα οποία πήρε στήν πατρίδα του.Πολλές φορές έφτανε σε σημείο να καταστρέφει εντελώς κάποια αρχαία τείχη η οικοδομήματα προκειμένου να πάρει αυτό που ήθελε.Απο κάποιο σημείο και μετά έγινε ΄βάναυσος,κατεδαφίζοντας οτι αρχαιοπρεπές έβρισκε μπροστά του και το εκπληκτικό είναι οτι καυχιόνταν για τούς βανδαλισμούς.Χωρίς δείγμα ντροπής έγραφε σε κάποιον φίλο του φρενέ τον Απρίλιο του 1730.
Τα ισοπέδωσα όλα,τα ξεθεμελίωσα όλα,εδώ και ενα μήνα συνεργεία απο 30 και 40 εργάτες γκρεμίζουν,καταστρέφουν και εξολοθρεύουν την Σπάρτη,για να είμαι ειλικρινής και εγώ απορώ με αυτήν την εκστρατεία,κανείς ως τώρα δεν είχε αποφασίσει να κάνει κάτι τέτοιο.Μέχρι τώρα όλοι έβλεπαν,θαύμαζαν αλλά κανείς κατέστρεφε,δεν ξέρω αν υπάρχει πράγμα πιο ικανό να δοξάσει μια αποστολή απο το να σκορπίσεις στους ανέμους την στάχτη του Αγησιλάου.Οι Αμύκλες είναι πολύ κοντά για να αντισταθώ στον πειρασμό,έστειλα εργάτες να γκρεμίσουν τα λείψανα του περίφημου ναού του Απόλλωνα,φανταστείτε την χαρά μου.Αν είχα άνεση χρόνου  θα πήγαινα στήν Μαντινεία,στο παλλάδιον,στήν Τεγέα,έχω την δύναμη να φέρω ανω κάτω ολα αυτά τα μέρη.
Δύο εβδομάδες αργότερα έγραφε στόν πρεσβευτή της Γαλλίας στήν Κωνσταντινούπολη για να δικαιολογήσει τους βανδαλισμούς.
Βρίσκομαι σε έναν φοβερό τόπο στην περίφημη Μάνη,κακός λαός κι είμαι ευτυχής που γλίτωσα..Φεύγω απο την βάρβαρη πατρίδα τούς χωρίς να αποκομίσω τίποτα αξιόλογο για τα έξοδά μου τουλάχιστον.Για να ξεσπάσω,για να εκδικηθώ αυτο το σκυλολόι,ρίχτηκα πάνω στίς αρχαιότητες,την έσβησα την ανασκάλεψα,την ξεθεμελίωσα δεν έμεινε τίποτα απο την πόλη των προγόνων τούς.Οτι είχε γλυτώσει απο τις θεομηνίες τόσων αιώνων το αποτελείωσα εγώ και είμαι περήφανος που είμαι ο πρώτος που το τόλμησα,ούτε οι Βενετοί ούτε οι Τούρκοι είχαν απλώσει χέρι,είμαι χειρότερος κι απο τον Αλάριχο.
Σε μια άλλη επιστολή στόν καρδινάλιο Φλερύ γράφει άλλους λόγους για τις καταστροφές.
Σεβασμιότατε ήρθα εδω για την ανακάλυψη παλαιών χειρογράφων αλλα δεν βρήκα τίποτα,αυτά τα παιδιά της Λακεδαίμονος δεν κράτησαν τίποτα απο τούς προγόνους τούς,μόνο την αγάπη για την ελευθερία και την μανία του πολέμου.Το ονειρό τους είναι να αποκτήσουν όπλα,τα βιβλία τα χρησιμοποιούν για τα φισέκια τους.Έριξα λοιπόν την θλίψη μου επάνω στις αρχαιότητες που κατά την γνώμη μου έκρυβαν θησαυρούς για τα γράμματα,βρέθηκαν κίονες,ανάβαθρα,ενεπίγραφες μετώπες,να τα αφήσω για άλλους.Κατέστρεψα τα λείψανα αυτής της υπέροχης πολιτείας,εχω όμως τον τρόπο να την αναστήσω στο πνεύμα των ανθρώπων ακόμη και των πιό μακρινών γενεών,έχοντας καταρτίσει καταλόγους των ιερών και των ιερειών της.
Ο φουρμόντ ίσως να είχε διατελέσει μεγάλο έργο καταγράφοντας όλες εκείνες τις αρχαίες επιγραφές,το μυαλό του όμως ήταν σαλεμένο απο την μεγάλη διαμάχη που υπήρχε την εποχή εκείνη μεταξύ της Αγγλίας και της Γαλλίας για την απόκτηση ολο και περισσοτέρων αρχαιοτήτων.
Χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατούσε είναι ενα απόσπασμα απο γράμμα του στόν Ιταλό μισσιονάριο Ντομένικο ντελλαρόκα.
Δεν άφησα λίθον επί λίθου,βρίσκομαι σε παραλήρημα χαράς που κατόρθωσα να καταστρέψω ολότελα αυτές της ξακουστές πολιτείες,έτσι όπως γίνεται σε πόλεμο,το έκανα για την Γαλλία,για την αυτού εξοχότητα.
Ετσι ο φουρμόντ αφού κατέγραφε τις επιγραφές έβαζε εργάτες και με το καλέμι έσβηναν τα γράμματα,σε σημείο να είναι αδύνατο να διαβαστούν.Παρά πολλά έγιναν κομμάτια λόγω της αδυναμίας του να τα μεταφέρει.Η διαμάχη των δύο αυτών κρατών έφτανε σε ακρότητες οπως στήν δήλο το1639 όταν Άγγλοι και Γάλλοι μοίρασαν το κεφάλι του Απόλλωνα,πριονίζοντας το κάθετα,απο το μέτωπο ως το πηγούνι.Φυσικά ο φουρμόντ είχε σαλέψει ευρισκόμενος στήν πρώτη γραμμή αυτής της αντιπαράθεσης.
Και φυσικά δεν ήταν ο μόνος βάνδαλος που έδρασε η θα δράσει στον ελληνικό χώρο.

Σήμερα σερνόμαστε πίσω απ τον κάθε λογής ευρωπαίο για να μας σώσει απο την δήθεν κρίση,φαίνεται οτι η ιστορία δεν μας διδάσκει τίποτα.Σερνόμαστε λοιπόν πίσω απο γερμανούς απο γάλλους η άγγλους μήπως τραβήξουνε λίγο παραπάνω την  οικονομία μας να μεγαλώσει και ξεχνάμε οτι στίς  δύσκολες στιγμές εκείνοι καραδοκούσαν να αρπάξουν τα κομμάτια μας.Η Ελλάδα είναι φτιαγμένη απο τον Θεό η την φύση να δίνει πάντοτε και σήμερα έχει να δώσει περισσότερα.Αλλά οχι για τούς άλλους.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

                        ΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ


Υ.Γ.  Στις αυριανές  εκλογές ας σκεφτούμε όλοι ποιοι είναι
οι φίλοι μας και αν υπάρχουν.

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Ο ΓΙΟΥΚΟΣ

Θυμάμαι απο μικρό παιδί,τον γιούκο στη γωνία
που'φτιαχνε η μάνα το πρωί με τις μικρές της πλάτες
χαφιέδες ήτανε οι κοκκινες φλοκάτες
σαν βγαίνανε τα κρόσια τους κυματιστά πανιά

και κάθε βράδυ χάλαγε σκεπάσματα να γίνει
τα σώματα και τις ψυχές βαριά να τα ζεστάνει
γιατί τα δυό σιγόβραζαν στο ίδιο το καζάνι
και ασημένια σκόνη τους έριχνε η σελήνη

και το πρωί λιαζόντουσαν τα ρούχα στο σχοινί
είχαν την μυρωδιά ανθρώπινης ζωντάνιας
έστεκαν όμως στο σχοινί δείγμα πικρής ορφάνειας
αρνάκια που νοστάλγησαν να μπούν μέσ'το παχνί.

Να τώρα γιούκος έγιναν όλα
με μετρημένες γωνίες και φάσες
μέχρι το βράδυ θα κάνω δυό πάσες
με των σκληρών παπουτσιών μου την σόλα.


Το παραπάνω ποίημα ανήκει στήν πρώτη ποιητική συλλογή της συμπατριώτισας  μας Β.Σ.
Εχει τίτλο ΚΑΡΩ ΠΑΤΩΜΑΤΑ και κυκλοφόρησε απο τις εκδόσεις ΗΡΙΔΑΝΟΣ πρίν απο δύο
περίπου χρόνια,αξίζει να διαβαστεί.

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ

Πρίν απο είκοσι χρόνια είχαμε βρεθεί αρκετοί φίλοι σε μια ταβέρνα στήν αθήνα.Εκεί στήν πανόρμου στού φάκα,για όσους την πρόλαβαν γιατί τώρα έχει κλείσει.Σε κάποια στιγμή πετάγεται κάποιος φίλος και μου λέει.Ρε σύ που γράφεις,θέλω να γράψεις ενα ποιήμα η κάτι τέτοιο που να περιέχει την φράση γαμώ το κερατό μου,θα το κάνεις, με ρώτησε.Επειτα απο δύο μέρες το είχα σκαρώσει και σήμερα που το θυμήθηκα το ανεβάζω να το διαβάσετε.

Ως πότε θα 'μαστε κουμπιά
στα ξένα τα μανίκια
ως πότε θα μας βάζουνε
οι άλλοι δεκανίκια
και εγώ το παίζω άνθρωπος
και χάνω τον καιρό μου
το παίζω διανοούμενος
γαμώ το κερατό μου

ως πότε θα'μαστε εμείς
του κώλου το σκαμνάκι
ως πότε θα'ναι ο λαός
φιλήσυχο αρνάκι
και εγώ που γράφω ποιήματα
μαχαίρι στο πλεύρο μου
είναι η αλήθεια η πικρή
γαμώ το κερατό μου.

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΟΥΡΗ

Ο σατιρικός μας ποιητής Γεώργιος Σουρής έγραψε πρίν εκατό και πλέον χρόνια το παρακάτω ποιήμα.Επίκαιρο οσο ποτέ ακόμη και σήμερα.Τα λόγια του ήταν προφητικά η τα ίδια γίνονταν και στήν εποχή του.Η γνώμη μου είναι οτι αυτά συνέβαιναν και τότε κι ακόμη πιο παλιά,απο τότε που φύτρωσαν οι πρώτοι άνθρωποι σ αυτόν τον τόπο.  


            
            Ποιός είδε κράτος λιγοστό
           σ όλη τη γή μοναδικό
           εκατό να εξοδεύη
           και πενήντα να μαζεύη

           Να τρέφει όλους τούς αργούς
           να χη εφτά πρωθυπουργούς
           ταμείο δίχως χρήματα
           και δόξης τόσα μνήματα

          Να χη κλητήρες για φρουρά
          και να σε κλέβουν φανερά
          κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
          τον κλέφτη να γυρεύουνε

          Ολα σ' αυτή τη γή μασκαρευτήκαν
          ονείρατα,ελπίδες και σκοποί
          οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
          δέν ξέρουμε τι λέγεται ντροπή

         Σπαθί αντίληψη,μυαλό ξεφτέρι
         κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει
         κι απο προσπάππου κι απο παππού
         συγχρόνως μπούφος και αλεπού

         Θέλει ακόμα κι αυτό είναι ωραίο
         να παριστάνει τον ευρωπαίο
         στα δυο φορώντας τα πόδια που'χει
         στο'να λουστρίνι στ'άλλο τσαρούχι
        
         Δυστυχία σου ελλάς
         με τα τέκνα που γεννάς      
         ω Ελλάς ηρώων χώρα
         τι γαιδάρους βγάζεις τώρα.