Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΩΝ ΚΕΔΡΩΝ ΤΟΥ ΛΙΒΑΝΟΥ

Μωρό κρατώντας στήν αγκάλη μια γυναίκα ζήτησε.
Μίλησέ μας για τα παιδιά.
Κι εκείνος αποκρίθηκε.
Δεν είναι παιδιά σας τα παιδιά.
Γιοί και κόρες είναι της λαχτάρας της ζωής για τη ζωή.
Τα βοηθάτε να 'ρθουν στη ζωή,αλλά δεν έρχονται απο εσάς.
Ζουν μαζί σας,αλλά δεν σας ανήκουν.
Δώστε τούς την αγάπη σας,όχι τις ιδέες σας.
Τις δικές τούς ιδέες έχουν.
Στεγάστε το σώμα τούς,όχι την ψυχή τούς.
Η ψυχή τους ενοικεί στόν οίκο του μέλλοντος,εκεί που δεν
μπορείτε να πάτε μήτε στα όνειρά σας.
Προσπαθήστε να τους μοιάσετε,μη θέλετε να σας μοιάσουν.
Η ζωή πίσω δεν τραβά,δεν σταματά στο χθες.
Εσείς είστε τα τόξα.Απο σας θα πετάξουν μπροστά
τα παιδιά σας σαν βέλη ζωντανά.
Ο τοξευτής κοιτάζει το στόχο πάνω στο μονοπάτι του άπειρου.
Σας λυγίζει δυνατά,για να φύγουν γοργά και μακριά τα βέλη του.
Δεχτείτε χαρούμενα το λύγισμα στο χέρι του τοξευτή.
Εκείνος αγαπά τα βέλη που τοξεύονται,αγαπά όμως
και το δυνατό το τόξο.

Απο το βιβλίο του Καλίλ  Γκιμπράν ο Προφήτης.