Κάποια μέρα θά'λθω να σου στολίσω
το μέτωπο με τ'άνθη του Μαγιού
κάποιαν άνοιξη πάλι θα γυρίσω
στα αθάνατα φτερά του τραγουδιού.
Ακατάλυτο εγώ και δεν πεθαίνω
τ'ανέσπερο είμαι πνεύμα της φυλής
καιρούς και χρόνους μ'έλεγες χαμένο
με γύρεψες; Στα στήθια σου με κλείς.
Λιγόψυχος μην είσαι,δεν ταιριάζει.
Επάνωθέ μας ο ουρανός περνά;
Μιάς μπόρας είναι οι τύραννοι χαλάζι
νικήτρια η ξαστεριά παντοτινά.
Κι εκεί που λές ποιός ζωντανός πια μένει;
Τα κόκκαλα στα μνήματα βλογώ,
και να,στο φώς πετιούνται οι αντρειωμένοι.
Φώς και ζωή κι ανάσταση είμαι εγώ.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΗΜΗΡΙΩΤΗΣ [1870-1944]
το μέτωπο με τ'άνθη του Μαγιού
κάποιαν άνοιξη πάλι θα γυρίσω
στα αθάνατα φτερά του τραγουδιού.
Ακατάλυτο εγώ και δεν πεθαίνω
τ'ανέσπερο είμαι πνεύμα της φυλής
καιρούς και χρόνους μ'έλεγες χαμένο
με γύρεψες; Στα στήθια σου με κλείς.
Λιγόψυχος μην είσαι,δεν ταιριάζει.
Επάνωθέ μας ο ουρανός περνά;
Μιάς μπόρας είναι οι τύραννοι χαλάζι
νικήτρια η ξαστεριά παντοτινά.
Κι εκεί που λές ποιός ζωντανός πια μένει;
Τα κόκκαλα στα μνήματα βλογώ,
και να,στο φώς πετιούνται οι αντρειωμένοι.
Φώς και ζωή κι ανάσταση είμαι εγώ.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΗΜΗΡΙΩΤΗΣ [1870-1944]