Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

ΤΑ ΣΤΟΛΙΔΙΑ

Ακουμπισμένα στο κωμό ήτανε τα στολίδια
και γυάλιζαν και είχανε τη λάμψη αστεριού.
Τα 'χε αφημένα η κυρά βραχιόλια δαχτυλίδια
σαν ξάπλωνε τα άφηνε στη φλόγα ενός κεριού.

Αχ.Τα στολίδια φαίνονταν στη φλόγα μαγεμένα
μέσα στην κάμαρα αυτή έκαναν λιτανείες
έμοιαζαν εικονίσματα που ήταν φιλημένα
και άκουσαν στο διάβα τους χιλιάδες ψαλμωδίες.

Κάποια Αφρικάνα φόραγε κολιέ από ρουμπίνι
πάνω στο μαύρο της λαιμό,πάνω σε μια σχεδία.
Τώρα αφημένα στο κωμό,τα μάγια ποιος τα λύνει;
Ποιος θα μεθύσει απόψε την Πυθία;

Κι όλη τη νύχτα χόρευαν σε κοραλλένια χέρια
σε εξωτικά νησιά σε μαγεμένους κήπους.
Η λάμψη τους ήταν όμοια,όμοια με τ'αστέρια
και τα ρουμπίνια της καρδιάς ε μέτραγαν τους χτύπους.

Στολίδια που περπάτησαν σε ξακουσμένες σάλες
βρίσκονται σε ένα κωμό από καρυδιά.
Δεν θα υπάρξουνε βραδιές.Δεν θα υπάρξουν άλλες.
Να στολιστεί το χέρι.Να νοιώσει χτύπο η καρδιά.
   

        ΒΑΣΙΛΙΚΗ    ΣΤΑΜΟΥ