Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Κάθε βράδυ στη Γρανάδα,
κάθε βράδυ πεθαίνει ένα παιδί.
Κάθε βράδυ το νερό κάθεται
λιγάκι με τους φίλους να τα πει.

Οι νεκροί έχουν φτερά από μούσκλι.
Ο νεφελώδης άνεμος κι ο άνεμος ο καθαρός
δυο φασιανοί είναι που πετάνε στους πύργους
κι η μέρα είν' ένα αγόρι πληγωμένο.

Δεν κρατούσε ο αέρας μια κορυδαλλού ψιχάλα
όταν εγώ σ' αντάμωσα στου κρασιού τα σπήλαια.
Δεν κρατούσε το χώμα ούτε ψίχουλο σύννεφου
όταν πνιγόσουν στο ποτάμι.

Ένας γίγαντας νερού έπεσε πάνω στα όρη
και η κοιλάδα όλο κυλούσε με σκυλιά και με κρίνους.
Το σώμα σου,με τη βιολετί σκιά των χεριών μου,
ήταν,νεκρό στην όχθη,ένας κρύος αρχάγγελος.


              FEDERIKO  GARCIA  LORCA

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

ΔΙΣΤΙΧΑ ΤΗΣ ΜΥΚΟΝΟΥ

Σκι καλογριές σε στείλανε της Τήνος οι γονιοί σου
μα ευτού που πλιο ξεσκόλισες ειν' το γλυκό φιλί σου.

Τρέμει το φυλλοκάρδι μου για σένα και σαλεύει
ο αρίσκος νους μου ο Θεός τον που αγαπά παιδεύει.

Εγώ σε πήα για χορό τότες στο πανυγήρι
μα συ έγινες καλογριά μέσα στο μοναστήρι.

Ρίχνει καρέγλες ο βοριάς και βάρκες παίρνει σβάρνα
και τον Μαθιό τον αχαμνό κη Ρόδως απ' τη Βάρνα.

Της Ανεζώς της μήνυσα τη σκρόφα να ταίσει
μα ευτή για νύφη μου 'στειλε μια χήρα απο τη Βρύση.

Τραούδι αρχίζ' η Μαρουσώ πρωινό σαν την γαλιάντρα
ξαραθυμάει το κάστρο και μαζί του η Αλευκάντρα.

Των πεθαμένων οι ψυχές πλανιούνται ολόγυρα μας
δεν βρίσκουν πια τις πόρτες μας μα βλέπουν τα ονειρά μας.

Χάριζε την αστροφεγγιά,Θέ μου,σκοι απελπισμένοι
να μην ξανοίουν τον γκρεμόν όπου είναι κρεμασμένοι.

Γιάντα διστάζετε μωρέ,γκορίσια να φιλάτε
η ώρα ούτε ματάρχεται ούτε βαστά ως νοάτε.

Ο ύπνος είναι γόνδολα της Βενετιάς στου ονείρου
τις διώρυγες μας πλοηγεί,στις γέφυρες τ' απείρου.


              ΑΓΓΕΛΟΣ  ΠΑΡΘΕΝΗΣ