Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

ΞΕΝΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ

Εκεί που γεννήθηκα
Τίποτα πια δεν υπάρχει.
Το πατρικό μου σπίτι έγινε στάχτη
Κι εμένα δεν με θυμάται κανείς.

Οβίδες κατέστρεψαν τις αυλές
Από τα χρόνια μου τα παιδικά
Κάψανε και όλα τα δέντρα πια
Σε κάποια τζάκια πεινασμένα.

Δεν υπάρχει ούτε το σχολείο μου
Που ζούσε ολόκληρο αιώνα
Δεν υπάρχει κι ο δρόμος που περίμενα την κοπέλα
Το 'κάναν τυφλοσόκκακο κι αυτό.

Πούλησαν των φοιτητών τον κοιτώνα
Των ονείρων μου τα δωμάτια
Τα έκαναν γραφεία ανιαρά
Όπου σαπίζουν έγγραφα πολλά.

Όπου και να περάσω
Όλα είναι άγνωστα για μένα
Δε με θυμούνται ούτε οι δρόμοι.
Όσοι περνάνε δίπλα μου κοιτάζουνε λοξά.

Δε μπορώ τον εαυτό μου να γνωρίσω.
Έχασα ότι όμορφο είχα.
Σαν της ψυχής μου την πόρτα χτυπήσω
Δεν ανοίγει,είμαι ξένος και γι' αυτήν.


       
        ΒΛΑΝΤΙΜΗΡ   ΓΙΟΚΑΝΟΒΙΤΣ

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

ΔΕΛΤΙΟ ΚΑΙΡΟΥ

Έχει και πάλι το παγκόσμιο θέατρο
απονείμει
τιμητικές διακρίσεις και βραβεία
στη χώρα μας.
Εδώ πρωταγωνιστούν οι πιο τελευταίοι
κομπάρσοι
κι αυτοί που αξίζουν θάβονται.
Εδώ χωρούν σε κρύπτες ειδικές
οι λαθρομετανάστες
και κάποια όρια μας εξασθενούν.
Εδώ οι διοξίνες βιταμίνες γίνονται
και τ' άνεργα πληρώματα εκτροφεία
θηραμάτων.
Εδώ τα οικονομικά εγκλήματα ανθούν
και κάποιοι διαλαλούν για το δημόσιο ήθος.
Εδώ περίοδος προσαρμογής δεν απαιτείται
κι η αντοχή των υλικών από τα πριν
συμφωνημένη.


        Δ.Ι. ΚΑΡΑΜΒΑΛΗΣ