Τρίτη 16 Απριλίου 2013

ΧΑΛΑΣΜΟΣ

Ω χώρα αιμάτων, Γή τρικυμισμένη,
δέξου και πάλι μές την αγκαλιά σου,
ξερριζωμένα τα έρμα τα παιδιά σου.
Τα πένθιμα καράβια απ' τα ακρογιάλια
τ' αντικρινά, τα μακρινά, γεμάτα
κακόμοιρα γεράματα και νιάτα,

παν κι έρχονται κι αδειάζουν κι όλο αδειάζουν,
απ' τον Πόντο, απ' τον Καύκασο, απ' τα βάθη
της Μικρασίας, που η Ρωμιοσύνη εστάθη,
αιώνες τώρα κραταιή, μεγάλη,
ποιά μοίρα  τραγική τά' χε γραμμένα
ανθρώπινα κορμιά συφοριασμένα.

Οπίσω τους  αφήνουν βιός και πλούτη,
πού'χανε κάνει με τον ίδρωτά τους,
τα σπίτια τους, τα αμπελοχώραφά τους,
αφήνουνε κομμάτια της καρδιάς των
άλλους σκλάβους, αχ, κι άλλους σκοτωμένους,
τους δικούς των τους πολυαγαπημένους

εκκλησιές που αλητούργητες θα μείνουν,
καμπαναριά που πια δεν θα σημαίνουν,
και τάφους, γονικούς, όπου κανένας
δε θα συχνάζει πια κι ο γκιώνης μόνο,
στην κρύα ερημιά θα κλαίει με πόνο.

Κι όσοι ξέφυγαν το μαχαίρι κι όσοι
δεν πήγαν απο βόλι η αρρώστεια, τώρα,
ω Γη τρικυμισμένη, αιμάτων Χώρα,
απλώνουνε τα χέρια πρός Εσένα
και σου φωνάζουν -Μέσ' την αγκαλιά σου,
αχ, σκέπασε μας τα έρμα τα παιδιά σου.


          ΣΩΤΗΡΗΣ    ΣΚΙΠΗΣ     [1881-1952]